Past subjunctive. Past Subjunctive (tzw. unreal past) jest trybem wyrażającym życzenie mówiącego przy założeniach nierealnych i niemożliwych do spełnienia. Tryb ten najczęściej stosowany jest po zwrotach typu: As if/ as though – tak jakby. It’s high time – najwyższy czas. Suppose – załóżmy że; przypuszczając że. Zrób własne ćwiczenie! Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Czasownik w czasie teraźniejszym - czasownik w czasie teraźniejszym - Pytania w czasie present simple. Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Odmiana czasownika przez osoby - Odmiana czasownika przez osoby - Odmiana czasownika przez osoby - Odmiana czasownika przez osoby. Fast Money. Home Sztuka, Kultura, KsiążkiJęzyk Polski zapytał(a) o 17:46 W czasie teraźniejszym nie można określić? To zadanie na polski z ćwiczeniówki " Gramatyka i stylistyka " strona 11 zadanie 6. To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź EKSPERTajrini odpowiedział(a) o 17:52: ...podręcznika nie mam, ale wiem , że w...czasownikach w czasie teraźniejszym nie da się określić piszę...ale kto to pisze? chłopiec? dziewczyna? dziecko?...wszyscy mówią tak samo... Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Państwo! Z uprzejmą prośbą zwraca się Helena Kazancewa – wykładowca języka polskiego z Białorusi. Mam kłopot z wyjaśnieniem moim studentom tego, jak się tworzy formy trybu rozkazującego. A właśnie co dotyczy czasowników kończących się zbiegiem spółgłosek, ostatnią z których jest spółgłoska wargowa. W podręcznikach dla obcokrajowców, które są mi dostępne, używa się dwóch reguł: 1. Jeśli temat czasownika kończy się spółgłoską wargową, przy tworzeniu rozkaźnika temat twardnieje: zrób, kip, mów itd. 2. Jeśli temat czasownika kończy się zbiegiem spółgłosek albo nie tworzy sylaby, dodaje się sufiks –ij (-yj): rwij, śpij, drzyj, zamknij, marznij, poślij. Wytłumaczywszy w ten sposób (byłam pewna, że powiedziałam wszystko), przy układaniu testu sprawdzającego zastosowałam między innymi czasowniki: martwić się, nakarmić, załatwić, wątpić, zrozumieć i poprosiłam o utworzenie form trybu rozkazującego od nich. Zgłupiałam, kiedy, zacząwszy sprawdzać, zobaczyłam formy, utworzone od tych czasowników za pomocą sufiksu –ij. Studenci zrobili niby wg reguł (przynajmniej tych, które podałam), a mimo to, zrobili źle. Może gdzieś w gramatykach jest taka reguła (której nie spotykałam, nie znam), że przy tworzeniu trybu rozkazującego sufiksu –ij nie dodaje się do tematów, zakończonych zbiegiem spółgłosek, jeżeli ostatnią spółgłoską tego zbiegu jest spółgłoską wargową? Czy ja mogę podać to studentom jako regułę, czy to jest zbieg okoliczności, i zdarzyło mi się w jednym zadaniu przez przypadek nazbierać tyle wyjątków? Czy istnieją jeszcze podobne przykłady? Może to tylko jakaś tendencja, dopiero obserwacja, którą trzeba by sprawdzić, zanim będzie się opowiadać z pewnością? I, zresztą jak wyjaśnić sytuację z parą aspektową rozumieć – zrozumieć, gdzie oba czasowniki należą do IV (III) koniugacji (poprzednie „kłopotliwe” słówka należały do II), przy czym forma rozumiej jest utworzona zgodnie z regułami od tematu 3 os. (rozumieją), formę zrozumiej uważa się za dopuszczalną (choć miałaby być taka wg reguły), a zrozum jest formą normalną i powszechną? Co jest z czasownikiem weź (I), utworzonym od tematu weźm’, gdzie spółgłoska wargowa w wygłosie ginie? Czy to jest jedyny wyjątek, czy istnieją podobne czasowniki? Przepraszam Państwa za kłopot i długie tłumaczenie, wiem, że zadaję chyba niełatwe pytanie. Bardzo proszę o pomoc. Z serdeczną wdzięcznością, Helena Kazancewa CO TO JEST CZASOWNIK? Czasowniki to wyrazy, które nazywają czynności lub stany. NA JAKIE PYTANIA ODPOWIADA CZASOWNIK? Czasownik odpowiada na pytania: co robi?, co się z kimś (z czymś) dzieje?. PRZYKŁADY: Chłopiec (co robi?) płacze. (słowo płacze to czynność) Kotek (co się z nim dzieje?) śpi. (słowo śpi to stan) PRZEZ CO ODMIENIA SIĘ CZASOWNIK? Czasowniki w języku polskim odmieniają się przez liczby i osoby. Liczba pojedyncza Osoba (1. Os.) – (ja) czytam Osoba (2. os.) – (ty) czytasz Osoba (3. Os.) – (on, ona, ono) czyta Liczba mnoga Osoba (1. Os.) – (my) czytamy Osoba (2. os.) – (wy) czytacie Osoba (3. Os.) – (oni, one) czytają CZASOWNIK WYSTĘPUJE W TRZECH CZASACH Czasowniki mogą występować w trzech czasach: przeszłym, teraźniejszym i przyszłym. W czasie przeszłym określają to, co już było (zdarzyło się) np. Tomek grał w piłkę. W czasie teraźniejszym nazywają to, co się dzieje w danej chwili, gdy o tym mówimy np. Tomek gra w piłkę. W czasie przeszłym czasowniki informują o tym, co dopiero nastąpi (wydarzy się) np. Tomek zagra w piłkę. FORMY CZASOWNIKA Czasowniki mogę występować w formie osobowej i nieosobowej. Czasownik w formie osobowej występuje jeśli można określić osobę i liczbę podanego czasownika. Informuje nas, kto wykonuje czynność np. on grał, oni śpiewają, ja czytam, ty oglądałaś film. Czasownik w formie nieosobowej występuje wtedy, gdy nie informuje, kto wykonuje daną czynność. Nie można określić ani osoby ani liczby. Jedną z nieosobowych form czasownika jest bezokolicznik. Rozpoznajemy go po zakończeniu -ć lub – c. PRZYKŁADY: Malować, wycinać, spać, uciec, biec CZASOWNIK W CZASIE PRZESZŁYM I PRZYSZŁYM Czasownik w czasie przeszłym odmienia się przez liczby, osoby i rodzaje. Jakie mogą być rodzaje czasownika? W liczbie pojedynczej występują trzy rodzaje czasownika: Rodzaj męski ( np. on spał, Rodzaj żeński ( np. ona spała, Rodzaj nijaki ( np. ono spało. W liczbie mnogiej czasownik odmienia się przez dwa rodzaje: Rodzaj męskoosobowy ( np. oni tańczyli, Rodzaj niemęskoosobowy ( -os.), np. one tańczyły. UWAGA! Czasownik przyjmuje rodzaj męskoosobowy wtedy, gdy czynność wykonywaną przez ludzi, wśród których znajduje się jeden mężczyzna lub chłopiec. Czasownik przyjmuje rodzaj niemęskoosobowy wtedy, gdy mówimy o grupie złożonej z samych kobiet, dziewcząt, dzieci, zwierząt, rzeczy lub roślin. CZASOWNIKI W CZASIE PRZYSZŁYM Występują w formie prostej lub złożonej. Jak je rozróżnić? Wystarczy sprawdzić, z ilu wyrazów składa się czasownik. Forma prosta to czasownik jednowyrazowy np. poszukamy, wykonasz Forma złożona składa się z dwóch wyrazów i odmienia przez rodzaje Liczba pojedyncza (On) będzie czytał – (Ona) będzie czytała – (Ono) będzie czytało – Liczba mnoga (Oni) będą czytali – (One) będą czytały – WAŻNE! W formie złożonej może występować również bezokolicznik. Np. (on, ona, ono) będzie czytać, albo (oni, one) będą czytać. Formy złożone występujące z bezokolicznikiem nie odmieniają się przez rodzaje.

w czasie teraźniejszym nie można określić